Op 26 april 1999 is Falco, vanuit het Din-fonds, bij ons gekomen.
Wat volgde waren hele mooie jaren. We hebben van hem genoten. Falco kwam, zag en overwon. Was hij in het begin wat timide tegenover vreemde honden, na een tijdje wilde hij met alle honden vriendjes zijn en spelen. Niet alleen honden maar katten, vogels, paarden, koeien, hij vond alles even leuk.
Na onze verhuizing kreeg Falco een maatje, Demi. Demi is een teefje en wat in haar jonge jaren al heel wat had meegemaakt waardoor ze erg wantrouwend was naar andere honden.

Falco leerde haar wat meer te vertrouwen in de goedheid van andere honden en nam haar, als het nodig was, in bescherming. Onder de leiding van Falco groeide Demi uit tot een heel andere hond. Ook met onze paarden kon Falco prima overweg. Helaas snoepte hij nog wel eens van het ‘mest-aurant’ maar ach, daar was hij hond voor….

Falco wilde het liefst overal bij zijn. Je mocht hem altijd wakker maken voor eten en hij heeft van het leven genoten. De laatste jaren liet zijn gezondheid het helaas wel wat afweten. Hij kreeg spondylose waardoor hij langzaam het gevoel in zijn achterhand kwijt raakte. Gelukkig had hij geen pijn. Begin 2009 heeft hij nog een aantal dagen bij de dierenarts aan het infuus gelegen vanwege een darminfectie maar daar is hij volledig van opgeknapt. En het laatste jaar had hij hartproblemen maar die waren met medicatie goed onder controle te houden. Falco had nog steeds enorm veel zin in het leven.

Twee weken geleden kreeg hij echter een maagtorsie. Deze keer kon hij nog geholpen worden maar het risico dat hij dit opnieuw zou krijgen was groot. Afgelopen weekend heeft hij opnieuw een maagtorsie gekregen die hem helaas fataal is geworden. Het besluit om hem in te laten slapen is ons zwaar gevallen maar hij was het enige juiste besluit. De pijn en het gemis is er niet minder om.

 

José Ulijn en Peter van Iersel,
Liempde