Lieve Cézanne,
Over jou moeten we ook wat schrijven,
we wilden toch zo graag dat je nog bij ons zou blijven.
In het DIN-Fonds had jij ons uitgekozen,
we waren zo blij met jou, stonden daar wat te blozen.
De start in jouw leven was niet goed,
maar kijk eens wat liefde voor zo’n hondje jou doet!
Nooit maar ook nooit zette je een pootje verkeerd,
dank zij jou hebben we ook veel over Dalmatiërs geleerd.
Altijd was je heel vrolijk en lief,
je was gewoon IEDERS hartedief!!
Je was bijna 14 jaar, nooit ziek, kerngezond,
spelen, knuffelen, rennen, puppy’s bemoederen: gewoon ONZE hond!
Jouw hartje heeft het nu begeven,
en wij moeten daarmee leren leven.
Jij zit ook in ons hart, samen met de anderen,
Niemand, maar ook niemand die het kan veranderen!
Lieve Cézanne:
Als tranen een trap konden bouwen naar de hemel en mooie herinneringen een brug,
dan klommen we naar boven en brachten je samen met de anderen weer mee terug!!!!
Run free op de regenboogbrug mijn allerliefste maatje, we missen je onzettend!
Maar eens zien we elkaar terug,