De twee liefste stippels ooit! Falcor kregen wij als pup in december 1998. Jamy hebben wij in juni 1999 als bijna twee jarige uit het DIN-fonds gekregen. Falcor kon niet goed alleen zijn, dus kreeg hij een opvoedende vriendin. Zij heeft hem inderdaad opgevoed, in goede en slechte dingen!
Jamy was bijvoorbeeld overtuigd van haar telekinetische gaven. Zij wist heel zeker dat als ze iets lekkers op tafel maar lang genoeg zou telekineuzen het lekkers naar haar toe zou komen. Falcor loste dat sneller op, als het moest klom hij gewoon op de tafel. Beiden waren er ook van overtuigd dat zij in alle bedden mochten liggen, graag onder de deken. Falcor presteerde het zelfs in de camper in de alkoof boven de cabine te klimmen!

Wij hebben ontzettend veel plezier gehad van deze twee ondeugden. Daarbij waren zij ook nog heel lief.
Jamy had de mooiste zwarte fluwelen oortjes ooit, naarmate ze ouder en grijzer werd verschenen de stippen in negatief. Toen ze niet meer goed kon zien, hield ze contact met ons door met haar scherpe neusje in onze benen te prikken. Toen ze veertien was gingen haar nieren slechter werken. Haar oostindische doofheid werd ouderdomsdoofheid. Ze wilde graag bij ons blijven, maar in maart ging het niet meer en is ze, bijna 15 jaar oud, ingeslapen. Falcor was weer alleen. Hij genoot van al de knuffels en aandacht, maar miste Jamy. Erg snel werd hij oud. Hij werd stram, doof en kreeg pijn. In oktober is hij veertien geworden. In november is hij naar zijn vriendinnetje gegaan. Veertien jaar is een lange tijd, maar was eigenlijk nog te kort. Wij zullen ze nooit vergeten.